قسطال

لغت نامه دهخدا

قسطال. [ ق ِ ] ( ع ص ) آوازدار. ( از منتهی الارب ). باآواز. ( اقرب الموارد ): نهرقسطال ؛ جوی باآوازه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

قسطال. [ ق َ ] ( ع اِ ) غبار. ( منتهی الارب ). گرد و غبار. ( ناظم الاطباء ). غبار ساطع. ( اقرب الموارد ). ج ، قساطیل. ( ناظم الاطباء ). رجوع به قسطل و قسطلان و قسطول و قساطیل شود.

فرهنگ فارسی

غبار گرد و غبار

پیشنهاد کاربران

بپرس