قزوین، استان
34054600-2.jpg
واقع در مرکز شمال غربی ایران. بین استان های گیلان و مازندران در شمال، تهران در شرق، مرکزی و همدان در جنوب، و زنجان در غرب قرار دارد. بخش شمالی این استان را کوه های البرز و نواحی مرکزی آن را دشت های قزوین و تاکستان و بوئین زهرا و بخش جنوبی آن را کوه های خرقان فراگرفته اند. کوه سیاهلان، با ارتفاع ۴,۱۷۵ متر، مرتفع ترین کوه این استان است و کوه های طالقان، حسنچال، رامند، و قراقی از دیگر ارتفاعات مهم آن محسوب می شوند. رودخانه های شاهرود، شور، آوج، و ملّاعلی مهم ترین زهاب های استان قزوین به شمار می روند. اقلیم این استان در کوهستان های شمال و جنوب معتدل تا معتدلِ مایل به سرد و نیمه خشک و در دشت های مرکزی معتدلِ مایل به گرم و خشک است. استان قزوین مستعد کشاورزی است و از نظر صنعت نیز در موقعیت خوبی قرار دارد. احداث سد طالقان و انتقال آب آن به دشت حاصل خیز قزوین ظرفیت کشاورزی این استان را به میزان زیادی افزایش داده است. فرآورده های کشاورزی این استان عبارت اند از غلات و برنج، حبوبات، سبزیجات و علوفه، انواع میوه و انگور، صیفی جات، و پنبه. برخی از فعالیت های صنعتی و اقتصادی آن عبارت اند از تولید شیشه و ظروف چینی، ماشین آلات، لوازم خانگی، مصالح ساختمانی، مواد غذایی، قند و شکر، خشکبار، تولید انواع گوشت، لبنیات، نیروی الکتریسیته، قطعات خودرو، کاشی و سرامیک، شیلات، نساجی، قالیبافی، رنگ سازی، و غیره. سنگ های ساختمانی، نمک، زغال سنگ، کائولین، و خاک سفید جزئی از منابع زیرزمینی این استان است. استان قزوین با ۱,۱۴۳,۲۰۰ نفر (۱۳۸۵) جمعیت از ۴ شهرستان و هجده بخش با مرکزیت اداری شهر قزوین تشکیل شده است و آبیک، بوئین زهرا، و تاکستان از شهرهای مهم آن به شمار می روند. تاریخ استان قزوین همان تاریخ شهر قزوین است. در تقسیمات کشوری ۱۳۱۶ش، قزوین شهرستانی در استان یکم بود. در ۱۳۵۵ در استان زنجان ادغام و در ۱۳۷۷ از زنجان جدا شد و استان مستقل قزوین را پدید آورد.
34054600-2.jpg
واقع در مرکز شمال غربی ایران. بین استان های گیلان و مازندران در شمال، تهران در شرق، مرکزی و همدان در جنوب، و زنجان در غرب قرار دارد. بخش شمالی این استان را کوه های البرز و نواحی مرکزی آن را دشت های قزوین و تاکستان و بوئین زهرا و بخش جنوبی آن را کوه های خرقان فراگرفته اند. کوه سیاهلان، با ارتفاع ۴,۱۷۵ متر، مرتفع ترین کوه این استان است و کوه های طالقان، حسنچال، رامند، و قراقی از دیگر ارتفاعات مهم آن محسوب می شوند. رودخانه های شاهرود، شور، آوج، و ملّاعلی مهم ترین زهاب های استان قزوین به شمار می روند. اقلیم این استان در کوهستان های شمال و جنوب معتدل تا معتدلِ مایل به سرد و نیمه خشک و در دشت های مرکزی معتدلِ مایل به گرم و خشک است. استان قزوین مستعد کشاورزی است و از نظر صنعت نیز در موقعیت خوبی قرار دارد. احداث سد طالقان و انتقال آب آن به دشت حاصل خیز قزوین ظرفیت کشاورزی این استان را به میزان زیادی افزایش داده است. فرآورده های کشاورزی این استان عبارت اند از غلات و برنج، حبوبات، سبزیجات و علوفه، انواع میوه و انگور، صیفی جات، و پنبه. برخی از فعالیت های صنعتی و اقتصادی آن عبارت اند از تولید شیشه و ظروف چینی، ماشین آلات، لوازم خانگی، مصالح ساختمانی، مواد غذایی، قند و شکر، خشکبار، تولید انواع گوشت، لبنیات، نیروی الکتریسیته، قطعات خودرو، کاشی و سرامیک، شیلات، نساجی، قالیبافی، رنگ سازی، و غیره. سنگ های ساختمانی، نمک، زغال سنگ، کائولین، و خاک سفید جزئی از منابع زیرزمینی این استان است. استان قزوین با ۱,۱۴۳,۲۰۰ نفر (۱۳۸۵) جمعیت از ۴ شهرستان و هجده بخش با مرکزیت اداری شهر قزوین تشکیل شده است و آبیک، بوئین زهرا، و تاکستان از شهرهای مهم آن به شمار می روند. تاریخ استان قزوین همان تاریخ شهر قزوین است. در تقسیمات کشوری ۱۳۱۶ش، قزوین شهرستانی در استان یکم بود. در ۱۳۵۵ در استان زنجان ادغام و در ۱۳۷۷ از زنجان جدا شد و استان مستقل قزوین را پدید آورد.
wikijoo: قزوین،_استان