قریین. [ ق َ ری ی َی ْ ] ( اِخ ) تثنیه قَری ، و آن نام جائی است که در شعر سیاربن هبیره از خاندان بنی ربیعةبن مالک از آن یاد شده است : لیالی حلت بالقریین حلةو ذی مرخ یا حبذا ذاک وادیا.( از معجم البلدان ).
