قرینین
لغت نامه دهخدا
قرینین. [ ق َ ن َ ] ( اِخ ) دو کوه است در پیرامون یمامه. ( منتهی الارب ).
قرینین. [ ق َن َ ] ( اِخ ) دهی است به بادیه شام. ( منتهی الارب ).
قرینین. [ ق َ ن َ ] ( اِخ ) دهی است درمروشاه جهان. ( منتهی الارب ). شهر کوچکی است در وادی مرو که بدان برکدیز گویند. گروهی از دانشمندان بدان منسوبند. ( اللباب فی تهذیب الانساب ) ( انساب سمعانی ).
قرینین. [ ق ُ رَی ْ ی َ ن َ ] ( اِخ ) جایی است در دیار طی مختص به بنی جرم. ( از معجم البلدان ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید