قرینه فعلی

[ویکی فقه] فعلِ همراه کلام، دلالت کننده بر مراد جدّی متکلّم را قرینه فعلی گویند.
قرینه فعلی، نوعی قرینه غیر لفظی بوده و عبارت است از فعلی که همراه کلام از متکلم سر می زند و بر مراد او قرینه می گردد،
← مثال
۱. ↑ کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، تهانوی، محمد اعلی بن علی، ج۲، ص۱۲۲۸.
منبع
فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، ص۶۳۲، برگرفته از مقاله «قرینه فعلی».
...