قرینه ظنی

[ویکی فقه] قرینه ظاهر «غیر نصّ» در مراد متکلّم را «قرینه ظنی» گویند.
قرینه ظنی، که مقابل قرینه قطعی می باشد، قرینه ای است که به طور ظنی، کلام را از معنای اصلی (حقیقی) به معنای دیگر (مجازی) که مراد جدی متکلم است بر می گرداند، یا یکی از معانی مشترک لفظی را به طور ظنی، می شناساند؛به بیان دیگر، قرینه ای است که در مراد متکلم ظهور دارد و نص در آن نیست.
اقسام
قرینه ظنی ممکن است لفظی باشد، مانند: «رایت اسدا یرمی» و یا غیر لفظی باشد، مانند دلالت امر عقیب حظر بر رخصت .