قریظ

لغت نامه دهخدا

قریظ. [ ق ُ رَ ] ( ع اِ مصغر ) تصغیر قَرَظ، و آن درخت سلم است. ( معجم البلدان ). رجوع به قرظ شود.

قریظ. [ ق ُ رَ ] ( اِخ ) جائی است در یمن که بدان ذوقرظ و ذوقریظ نیز گویند. سبیعبن خطیم دراشعار خود از آن یاد کرده است. ( از معجم البلدان ).

پیشنهاد کاربران

بپرس