قریب گَرَکانی، محمدحسین (گَرَکان ۱۲۶۲ـ تهران ۱۳۴۵ش)
(ملقب به شمس العلما؛ مشهور به جناب و متخلص به ربانی) مفسر، محقق، ادیب و شاعر ایرانی. در زادگاهش علوم مقدماتی را آموخت و سپس به قم رفت و پس از آموختن فقه و اصول و تفسیر، به عتبات سفر کرد و مدت سه سال نزد میرزای شیرازی و دیگر علمای آن زمان به تحصیل علوم دینی پرداخت و پس از بازگشت به ایران مدتی نزد میرزا علی صفا، که از خطاطان معروف آن زمان بود، به تعلیم خط مشغول شد، چنان که خط نستعلیق را به شیوۀ استاد خود می نوشت. سفرهایی به هند، قفقاز، ترکستان، استانبول و حجاز کرد و در تهران در مدارس علمیه و نظام و سیاسی و دارالفنون، فقه و ادبیات فارسی و عربی را تدریس کرد. در ۱۲۹۳ش مستشار دیوان عالی تمیز (دیوان کشور) بود. از آثارش: لطائف الحکم در دو جلد؛ مقصدالطالب فی احوال اجداد نبی و ابی طالب (هند ۱۳۷۰ق)؛ المقامات العشره ؛ رساله ای منظوم در اصول؛ نورالحدیقه؛ حواشی روضه؛ حواشی العالم؛ تاریخ خطاطان؛ ابدع البدایع در علم بدیع به زبان فارسی (تبریز ۱۳۷۷ش).
(ملقب به شمس العلما؛ مشهور به جناب و متخلص به ربانی) مفسر، محقق، ادیب و شاعر ایرانی. در زادگاهش علوم مقدماتی را آموخت و سپس به قم رفت و پس از آموختن فقه و اصول و تفسیر، به عتبات سفر کرد و مدت سه سال نزد میرزای شیرازی و دیگر علمای آن زمان به تحصیل علوم دینی پرداخت و پس از بازگشت به ایران مدتی نزد میرزا علی صفا، که از خطاطان معروف آن زمان بود، به تعلیم خط مشغول شد، چنان که خط نستعلیق را به شیوۀ استاد خود می نوشت. سفرهایی به هند، قفقاز، ترکستان، استانبول و حجاز کرد و در تهران در مدارس علمیه و نظام و سیاسی و دارالفنون، فقه و ادبیات فارسی و عربی را تدریس کرد. در ۱۲۹۳ش مستشار دیوان عالی تمیز (دیوان کشور) بود. از آثارش: لطائف الحکم در دو جلد؛ مقصدالطالب فی احوال اجداد نبی و ابی طالب (هند ۱۳۷۰ق)؛ المقامات العشره ؛ رساله ای منظوم در اصول؛ نورالحدیقه؛ حواشی روضه؛ حواشی العالم؛ تاریخ خطاطان؛ ابدع البدایع در علم بدیع به زبان فارسی (تبریز ۱۳۷۷ش).