قریب بدرالزمان

قریب، بدرالزمان (تهران ۱۳۰۸ش)
قریب، بدرالزمان
زبان شناس ایرانی. در مدرسۀ ژاندارک درس خواند و در ۱۳۳۶ش، از دانشگاه تهران در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشنامۀ لیسانس گرفت. در ۱۳۳۸ش، به امریکا رفت و در ۱۳۴۰ش، از دانشگاه پنسیلوانیا در رشتۀ زبان شناسی و مطالعات شرقی دانشنامۀ فوق لیسانس گرفت. سپس با استفاده از بورس شاگردان اول به دانشگاه کالیفرنیا در برکلی رفت و با راهنمایی هنینگ به پژوهش پرداخت و در ۱۳۴۳ش، از دانشگاه پنسیلوانیا دانشنامۀ دکتری گرفت. در ۱۳۳۴ش، به ایران بازگشت. نخست در دانشگاه شیراز و سپس از ۱۳۵۰ش در دانشگاه تهران به تدریس فرهنگ و زبان های باستانی پرداخت. ضمن تدریس، با دانشگاه های میشیگان، هاروارد، یوتا و نیز بنیاد فرهنگ ایران همکاری کرده است. همچنین عضو پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی است. مقالاتی به فارسی، انگلیسی و فرانسوی تألیف کرده است. از آثار اوست: ترجمۀزبان های خاموش (با همکاری یدالله ثمره) که در رشتۀ زبان شناسی کتاب سال ۱۳۶۵ شناخته شد؛ فرهنگ سُغدی که در ۱۳۷۴ش کتاب سال گردید؛ تحلیل ساختاری فعل در زبان سغدی (به انگلیسی)؛ فرهنگ ایران باستان (۱۳۸۳ش)؛ داستان تولد بودا به روایت سغدی (۱۳۷۱ش).