قروط
لغت نامه دهخدا
قروط. [ ق ُ ] ( اِخ ) چند بطن است از بنی کلاب ، و ایشان برادرانی بودند بنام قُرْط و قَریط و قُرَیط. ( منتهی الارب ).
قروط. [ ق ُ ] ( اِخ ) جائی است در بلاد هذیل. ساعدةبن جویه هذلی در اشعار خود از آن یاد کرده است. ( معجم البلدان ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید