قرواط

لغت نامه دهخدا

قرواط. [ ق ِرْ ] ( اِ ) بعضی از شارحان اسکندرنامه به معنی کشتی و سفینه نوشته ، و بعضی نوشته اند که قرواط هفت اندچنانکه روس هفت اند. و در مدارالافاضل و مؤید قرواط بمعنی خیک نوشته و آن مشک چرمین باشد که آن را پربادکرده بر آن نشسته از دریا عبور نمایند :
ستیزنده روسی زاعلان گرگ
شبیخون درآورده همچون تگرگ
به دربند آن ناحیه راه یافت
به قرواطها سوی مغرب شتافت.
نظامی ( از آنندراج ) ( از بهار عجم ).

پیشنهاد کاربران