قره شهر یا یانچی ( به لاتین: Karasahr ) شهری باستانی در جادهٔ ابریشم است. این شهر امروزه مرکز شهرستان خودمختار یانگی هوئی در ولایت خودمختار بایینغولین مغول واقع در منطقهٔ خودمختار سین کیانگ در شمال غربی چین است.
قره شهر در سرشماری سال ۲۰۰۶ جمعیتی برابر با ۲۹ هزار نفر داشت. جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۶ به ۳۱ هزار و ۷۷۳ نفر رسید. از این تعداد ۱۶ هزار و ۳۲ نفر از قوم هان و ۷٬۷۸۱ نفر از قوم هوئی، ۷٬۱۵۴ نفر اویغور، ۶۲۸ نفر مغول و ۱۷۸ نفر نیز از اقوام دیگر بودند.
این شهر از شبکهٔ مواصلاتی خوبی برخوردار است و در کنار رود کایدو که در قدیم لیوشا نامیده می شد، واقع است. شاهراه ملی شمارهٔ ۳۱۴ چین و راه آهن جنوب سین کیانگ نیز از آن گذر می کند. قره شهر مرکز مهم توزیع کالا و از مراکز کسب و کار منطقه ای است. ۱۰ شهرستان به شهر قره شهر وابسته هستند. [ ۱]
قره شهر جمعیت بزرگی از مسلمانان را در خود جای داده و مساجد پرشماری نیز دارد.
نخستین ساکنان این منطقه از تبار هندواروپایی بودند و خود را آرشی می نامیدند. زبان آن ها که در سدهٔ بیستم دوباره شناسایی شد و به نام زبان تخاری الف معروف شد. مردم شهر و خود شهر نیز آگنی نامیده می شد که به احتمال زیاد نامی بود که مردم هندوایرانی منطقه به آن ها داده بودند و معنی آن آتش است. ژوان زانگ راهب بودایی سدهٔ هفتم واژهٔ آگنی را در چینی به صورت او - کی - نی نگاشته است.
آرشی با فرهنگ های تخاری دیگر منطقه هم مرز بود. بیشتر این مناطق نیز زبان هایی نزدیک به زبان تخاری آرشی داشتند، از جمله کوچا و گومو ( آق سو امروزی ) در غرب، تورفان در شرق و جنوب؛ و لولان.
در چین، منابع دودمان هان از این شهر با نام یانچی ( همان آرشی/آگنی ) ذکر کرده و از آن به عنوان شهری نسبتاً بزرگ و یک قلمرو مهم همسایه خود یاد می کنند. برپایهٔ کتاب هان، مملکت های مختلف غرب، از جمله یانچی، توسط کوچ نشینان شیونگ نو کنترل می شد، اما این مناطق پس از آن تحت نفوذ دودمان هان درآمد. این امر پس از آن اتفاق افتاد که هان ها علیه دایوآن ( فرغانه ) در اواخر سدهٔ دوم میلادی دست به نمایش قدرت زدند. [ ۲]
از سدهٔ یکم پیش از میلاد به این سو بسیاری از جمعیت حوضه تاریم، از جمله مردم آرشی به آیین بودا گرویدند و در پی آن، زبان های هندوایرانی، همچون پالی، سانسکریت، باختری، گندهاری و سکایی ختن به این منطقه نفوذ کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقره شهر در سرشماری سال ۲۰۰۶ جمعیتی برابر با ۲۹ هزار نفر داشت. جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۶ به ۳۱ هزار و ۷۷۳ نفر رسید. از این تعداد ۱۶ هزار و ۳۲ نفر از قوم هان و ۷٬۷۸۱ نفر از قوم هوئی، ۷٬۱۵۴ نفر اویغور، ۶۲۸ نفر مغول و ۱۷۸ نفر نیز از اقوام دیگر بودند.
این شهر از شبکهٔ مواصلاتی خوبی برخوردار است و در کنار رود کایدو که در قدیم لیوشا نامیده می شد، واقع است. شاهراه ملی شمارهٔ ۳۱۴ چین و راه آهن جنوب سین کیانگ نیز از آن گذر می کند. قره شهر مرکز مهم توزیع کالا و از مراکز کسب و کار منطقه ای است. ۱۰ شهرستان به شهر قره شهر وابسته هستند. [ ۱]
قره شهر جمعیت بزرگی از مسلمانان را در خود جای داده و مساجد پرشماری نیز دارد.
نخستین ساکنان این منطقه از تبار هندواروپایی بودند و خود را آرشی می نامیدند. زبان آن ها که در سدهٔ بیستم دوباره شناسایی شد و به نام زبان تخاری الف معروف شد. مردم شهر و خود شهر نیز آگنی نامیده می شد که به احتمال زیاد نامی بود که مردم هندوایرانی منطقه به آن ها داده بودند و معنی آن آتش است. ژوان زانگ راهب بودایی سدهٔ هفتم واژهٔ آگنی را در چینی به صورت او - کی - نی نگاشته است.
آرشی با فرهنگ های تخاری دیگر منطقه هم مرز بود. بیشتر این مناطق نیز زبان هایی نزدیک به زبان تخاری آرشی داشتند، از جمله کوچا و گومو ( آق سو امروزی ) در غرب، تورفان در شرق و جنوب؛ و لولان.
در چین، منابع دودمان هان از این شهر با نام یانچی ( همان آرشی/آگنی ) ذکر کرده و از آن به عنوان شهری نسبتاً بزرگ و یک قلمرو مهم همسایه خود یاد می کنند. برپایهٔ کتاب هان، مملکت های مختلف غرب، از جمله یانچی، توسط کوچ نشینان شیونگ نو کنترل می شد، اما این مناطق پس از آن تحت نفوذ دودمان هان درآمد. این امر پس از آن اتفاق افتاد که هان ها علیه دایوآن ( فرغانه ) در اواخر سدهٔ دوم میلادی دست به نمایش قدرت زدند. [ ۲]
از سدهٔ یکم پیش از میلاد به این سو بسیاری از جمعیت حوضه تاریم، از جمله مردم آرشی به آیین بودا گرویدند و در پی آن، زبان های هندوایرانی، همچون پالی، سانسکریت، باختری، گندهاری و سکایی ختن به این منطقه نفوذ کردند.
wiki: قره شهر