قرمه سبزی

برای جا افتادن خورشت زمان زیادی نیاز است. این خورشت با سبزی قرمه ( دربرگیرندهٔ: تره، جعفری، شنبلیله و گشنیز، اسفناج یا برگ چغندر - زمستان که فصل اسفناج است از اسفناج و هنگامی که برگ چغندر فراهم است، برگ چغندر بکار می رود ) ، لوبیا و لپه اعم از چشم بلبلی، قرمز یا چیتی، گوشت قرمز طبخ می شود. مزّهٔ ترش قرمه سبزی از لیمو عمانی گرفته می شود، که قبل از اضافه کردن به خورشت، چند دقیقه در آب جوش قرار می دهند تا تلخی اش کمی گرفته شود.
در فضای مجازی و رسانه ها برای قرمه سبزی بزرگداشت می گیرند که مصادف با اولین شنبه آذر ماه است. قرمه سبزی اولین غذای ایرانی است که در ماورای جو توسط یاسمین مقبلی پخته شد.

قورمه از فعل قورماق یعنی تفت دادن میاد.
گَرمه هم هیچ ربطی به قورمه ندارد نه از ریشه ی یکسانی هستند نه گرمه کاربردی در طول تاریخ داشته نه اصلا منبعی براش وجود دارد بنده تحقیقات کافی کردم ضمنا سغدی ها مگه فارس بودن که اگر کلمه ای از سغدی رفته ترکی بعد رفته تو فارسی اصالتا فارسی باشه ؟
سغدی ها زبانشون سغدی بود و تبارشون هم نامشخص است. اما هیچ منبعی نیست نشون بده ترک ها از زبان سغدی تاثیر گرفتن
-
ارخون هم نام کتیبه سنگی نیست نام یک خط است خط باستانی زمانی که خیلی از زبان ها خط نداشتن ترک ها خط ارخون را داشتن . . . اون سنگ نوشته در مغولستان فقط یکی از صد ها سنگ نوشته به زبان ارخون است در نوار شمالی ایران کشورهای قزاقستان و . . . پر است از این نوع سنگ نوشته ها که به خط ارخون است و تاریخ ترک ها هم مبداش انجا نبوده است
-
فقط جام حسنلو 12 هزار سال قدمت داره
خلاصه که تاریخ و فرهنگ ایران از زمان سلجوقیان تا به قاجاریان تمام برگرفته از مردم ترک تبار و ترک زبان بوده است قطعا غذا ، جشن ها و اسطوره های ایرانی تاثیر گرفته از هزار سال حکومت ترکان بوده است.
مردم آذربایجان هم ترک زبان نشده است بلکه یه عده اقلیت تات زبان در بین ترکان زندگی میکرده که آنها منقرض شدند وگرنه مردم اذربایجان اصالتا در همان منطقه زندگی میکردند. هیچ مدرکی نیست نشان دهد مردم اذربایجان ترک نبوده حتی وقتی مغول ها به اذربایجان حمله کردند حکومت جاری اذربایجان دست ترکان بوده ترک ها با مغول ها جنگیدن چطور مغول ها ترک ها رو آوردن ؟

درباره ی واژه ی قرمه که از آن کارواژه ی قوورماق ( گرم کردن، تفت دادن ) در ترکی ساخته شده نیز همین روال در پیش گرفته می شود یعنی همانندی بن این واژه که غرمه یا گرمه است و چم یا معنی این بن که گرم کردن و پختن می باشد و نیز پیشینه ی این بن که دیرینگی چند هزار ساله در زبانهای اوستایی و سانسکریت دارد؛
بنابراین گفته می شود ریشه ی واژه ی قرمه در زبانهای آریایی است، اینک اگر شما پیشینه ی کهن تری از اوستا و سانسکریت در ترکی می دانید بگویید تا ما هم بدانیم، نخستین نوشته به ترکی، سنگنوشته اورخون یافت شده در شمال مغولستان از حدود ۱۳۰۰ سال پیش است ترکی سند کهن تری ندارد پس هنگامی که ریشه ی واژگان در زبانهای دیرینه تر یافت می شود به ناچار باید بگوییم ترکی بسیاری از واژگان را در فرایند شکل گیریِ خودش از زبانهای پیرامونی وامواژه گرفته است.
نمونه ی دیگرش کارواژه ی خندیدن که در ترکی گولمک است، دوستان برای توجیه می گویند که گل ترکی است در حالیکه سند کهنی برای سخنشان نشان نمی دهند، واژه ی گل ریشه ی بسیار کهن تری در پهلوی و اوستا دارد این واژه درون ترکی رفته و چون ویژگی زبان ترکی اینگونه است که به سادگی از واژه ها با چسباندن یک پسوند ماق کارواژه می سازد گولماق را هم از آن به چم خندیدن برسازی کرده است از این نمونه های ساخت کارواژه از وامواژه ها در ترکی فراوان است که خودت بهتر می دانی.
کوچ نشینی هم مگه چیز بدی است که در برابرش سنگر می گیری؟ یک شیوه ی زندگی ست برخی اقوام آریایی نیز کوچ نشین بوده اند و برخی مانند بختیاری ها هنوز هم کوچ نشینند چیز بدی نیست، کوچ نشینی ترکها هم یک جستار تاریخی است که همه می دانند من نگفته ام، واژه اتاق هم به گمان بسیار از اتراق گرفته شده یعنی جاگیری و لنگر انداختن قوم کوچ نشین در جایی، که واژه اتاق از آن گرفته شده ولی واژه دیوار یک واژه در بن مایه های کهن پهلوی ست که درون ترکی شده و به سادگی با چسبیدن پسوند ماق نقش کارواژه به چم ایستادن یافته، چون دیوار چیزی ایستاده است ترکی مفهوم ایستادن را از واژه ی دیوار به ریخت دووارماق برسازی کرده است، ترکی از این نمونه ها بسیار دارد.
ترکی در آذربایگان و آناتولی هم از شاخه اوغوزی است ولی کیست که نداند مردم ترکیه همان بیزانسی ها و رومیهای هزار سال پیش هستند خودشان هم می گویند، مردم آذربایگان نیز به گفته ی تاریخنگاران و جهانگردان که از هزار سال پیش تا حدود دوره صفوی نوشته شده، پهلوی زبان ( با گویش آذری ) معرفی شده اند با شاعران و کتابهای به زبان پهلوی ولی پیش از صفوی هیچ اثر ترکی در آذربایگان نیست.
درباره قرقیزها هم من چیز ناپسندی یا دشنام آمیزی نگفتم حتا شک کردم و نوشته ی خودم را بازخوانی کردم چیز بدی که شما را اینگونه برآشفته در آن نبود شاید خوابزده شده اید نمی دانم!
اینکه قرقیزها چه دارند چه ندارند به ما چه؟! نام ماناس نخستین بار حدود دویست و اندی سال پیش در یک نوشته فارسی در آسیای میانه آمده آنهم با داستانی بسیار کوتاه، ولی اینک داستانی که تاکنون به صورت شفاهی بوده را نویسنده ای معاصر گردآوری کرده، هزار ساله اش کجاست؟
خنده دار است ده برابر شاهنامه!!! چهارده برابر ایلیاد و ادیسه! مگه خاک و آجر بوده که فرغون فرغون جابجا کرده؟
همان شاهنامه را هم بسیار اندک کسانی باشند که همه اش را خوانده باشند فردوسی سی سال زمان گذاشت که ۶۰ هزار بیت شاهنامه را بنویسد اینک ده برابر شاهنامه چه شود! نوشتنش عمر نوح می خواهد همه ی حماسه های جهان روی هم این اندازه نمی شود مگر اینکه همان فرغون فرغون خاک و خشت بوده که انگار نویسنده گمان می کرده فقط او باید تاوان کم کاری و از فرهنگ به دور بودن پیشینیانش را بدهد!
لاف از سخن چو دُر توان زد / آن خشت بود که پرتوان زد
آن خشت و چیز کم ارزش است که می توان فراوان زد، صندوقچه ی دُر و گوهر حجم آنچنانی ندارد.
یک دسته گل دماغ پرور / از خرمن صد گیاه بهتر

تحلیل های آب دوغ خیاری به درد نمیخورد حرف میزنید طبق مستندات بزنید. ما اصالت کسی را زیر سوال نمیبریم ولی جعلیات قابل پذیرش نیست شما از کلمات فارسی دری دفاع کن هیچکس حق نداره به شما بگه بالا چشمت ابرو . . . ولی برای اصیل ترین کلمات ترکی داستان باقی نکنید لطفا. در ضمن شخصی که به زیرشاخه های یک زبان که هر کدام یک ملیت هستند پرچم خاص مرز خاص و تاریخ پر افتخاری دارن میگه قومیت مشخصه که هدفش چیه ! لازم به ذکره قرقیزها یک کتاب حماسی دارند به نام ماناس که تقریبا 500 هزار بیت هست یعنی از نظر حجمی ده برابر شاهنامه و همچنین قدمت ماناس به هزار سال میرسه و به تمام زبان های زنده دنیا ترجمه شده است. قرقیزها رقص مخصوص دارند لباس مخصوص دارند تاریخ بخصوصی دارند پرچم دارن و عقاید خاص خودشان را . . . آیا اینها برای ملیت بودن کافی نیست ؟ همینطور ترکمنستان همینطور قزاقستان و باقی کشور ها . . . همه هویت دارند . . . هویت را کسی ندارد که به تاریخ وفرهنگ بقیه دست دراز میکند و با ادعای توخالی آنها را مورد تحقیر قرار میدهد. موفق باشید

سخن از دست کم دو هزار سال پیشه، زمانی که ترکی تازه در حال شکل گیری و جذب بُنواژه و واژه های اصلی از زبان های پیرامون خودش مانند سغدی و سانسکریت و. . . بود، از اون زمان به بعد بوده که اقوام ترک به خاطر کوچنشین بودن به جاهای گوناگون ازجمله به سیبری و ایران و آناتولی و. . . رفتند و اون وامواژه ها رو هم هرجا رفتند با خودشون بردند به خاطر همین شما مثلن واژه قرمه رو در ۳۵ قبیله ترک می بینی این تعجبی نداره.

در ترکی قیزارتی یعنی چیزی که سرخ شده است و قرمز هم از همین فعل میاد و چیزی که تفت داده شده قرمه یا قورمه گفته میشود. قورمه سبزی = سبزیجاتی که تفت داده شده.

ریشه این کارواژه ی ترکی در قُرمه است یعنی ( گوشت ) گرما دیده و واژه های گرم و گرما نیز ریشه در گَرِمَ ( گرمَه ) اوستایی و غَرِمَ ( غرمَه ) سانسکریت دارند.
اکنون بر هر خرَد درست و عقل سلیمی به روشنی آشکار می شود که قرمه یا قاورمَه ( = گرما دیده، تفت داده ) از غرمَه یا گرمه از زبانهای آریایی به دست می آید نه آن کاگور و کاخور کذایی.
از این گذشته، پیشینه این زبان نیاترکی یا پروتوترکیکِ شما که بهتر است بگوییم [ترکی قدیم] چیست؟ از چه زمانی ست؟ از هزار سال چقدر فراتر می رود؟
آیا می توان بُنمایه های آن را که درباره آیینهای بودایی و مانوی ست و نویسندگانش نیز فرزانگان هندی و سغدی بودند را سرچشمه ای برای ریشه شناسی واژگان دانست؟ در برابر بنمایه های هزاران ساله اوستایی و سانسکریتی چه حرفی برای گفتن دارد؟! این کلبه پوشالی که به آن استناد می کنی به نسیمی بند است!
و هنگامی که وامواژه ای در آن ترکی قدیم راه یافته، خب طبیعی ست که در زبان فرزندانِ کوچرو اش که گویشهای ترکی باشند هم دیده شود این که دلیل نیست.
دانش ریشه شناسی باید با دیدی موشکافانه و با ژرفای نگاهی چند هزار ساله و بررسی بردبارانه همه ابعاد تاریخی، فرهنگی و پژوهش درباره پیوند میان اقوام کهن همراه باشد وگرنه همین می شود که شتابزده ریشه واژه ای را در "کاخور" ببیند و بر آن سرپوش گذارد!
-
زبان ترکی در آذربایگان ( و همچنین در شروان و آناتولی ) زبان وارداتیِ چند صد ساله ای بیش نیست، اگر می خواهید پژوهشگر زبان ریشه دار نیاکانتان باشید آن زبان پهلوی ست نه زبان ترکتازان صحراگردی که بنمایه های زبانشان به مغولستان و پیرامون باز می گردد.

واژه گَرِمَ یا غَرِمَ پس از درون شدن به زبان ترکی قدیم، به ریخت قورمَه درآمده وهمان درونمایه و مفهومِ گرم کردن را اینبار در قالب کارواژه قوورماق به معنی پختن به کار گرفته است.