قرقیسیاء

لغت نامه دهخدا

قرقیسیاء. [ ق ِ ] ( اِخ ) شهری است در جزیره در شش فرسخی رحبه مالک بن طوق در نزدیکی رقة. جریربن عبداﷲ و عدی بن حاتم و حنظلة کاتب پس از آنکه معاویه سب و طعن صحابه را آغاز کرد از کوفه بدان شهر هجرت کردند. جریر در این شهر وفات یافت. ( انساب سمعانی ). نسبت بدان اکثر قرقسانی است و گاه قرقسای بدون نون. ( انساب سمعانی ). در محل اتصال رود خابور به رود فرات و نزدیکی رقة واقع است. ( لباب الانساب ). رجوع به قرقیسا شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس