قرقم

لغت نامه دهخدا

قرقم. [ق ِ ق ِ ] ( ع اِ ) حشفه. ( اقرب الموارد ). سر نره تا جای ختنه. ( منتهی الارب ). حشفة الذکر. ( بحر الجواهر ).

پیشنهاد کاربران

بپرس