( قرقارة ) قرقارة. [ ق َ قا رَ ] ( ع اِ ) ریه مانندی که شتر وقت مستی از دهن برآرد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). شقشقة. ( اقرب الموارد ). || آوندی از شیشه که گردنی دراز دارد. گویند: اشرب بالقرقارة. و در قاموس قرقار ضبط است. ( اقرب الموارد ). رجوع به قرقار ( ع اِ ) شود.
فرهنگ فارسی
ریه مانندی که شتر وقت مستی از دهن بر آرد . شقشقه .
