[ویکی نور] یوسف قرضاوی در تاریخ 1926/9/9م در مصر متولد شد.
وی حفظ قرآن را تا 10 سالگی تمام کرد. سپس وارد دانشگاه الازهر شد و در سال 1953م مدرک عالی دانشکده اصول دین و در 1954م مجوز تدریس در این دانشگاه را دریافت کرد. در سال 1960م مدرک کارشناسی ارشد مطالعات عالی علوم قرآن و سنت و در سال 1973م مدرک دکتری را با رتبه عالی از دانشکده اصول دین دریافت کرد.
وی پس از فراغت از تحصیل، به عنوان ناظر امور دینی اداره اوقاف و فرهنگ اسلامی الازهر مشغول به کار شد؛ آن گاه مدیریت دفتر امور دینی قطر را برعهده گرفت و به عنوان رئیس و موسس بخش مطالعات اسلامی در دانشکده تربیت و مدیر و موسس دانشکده شریعت و مطالعات اسلامی و نیز مدیر مرکز تحقیقات سنت و سیره به فعالیت های خود که تا امروز ادامه دارد، تداوم بخشید.
قرضاوی از عنفوان جوانی به عنوان خطیبی مسلمان و فعال در جنبش های اسلامی دعوت به آموزه های دینی را در صدر کارهای خود قرار داد و در این راه به علت سخنرانی ها و نوشته ها و اشعار و مقاله های تاثیرگذارش، بارها چه در دوره حکومت پادشاهی و چه در دوره حکومت جمهوری مصر، به زندان افتاد.
این اندیشمند مسلمان در جریان فعالیت های اسلامی و اجتماعی خود، ارتباط نزدیکی با جنبش «اخوان المسلمین» پیدا کرد و در کتاب های خود همواره از «سید قطب»، «حسن البنا»، «ابوالاعلا مودودی»، «ابن عبدالوهاب» و «رشید رضا» تمجید می کند. وی صاحب بیش از 80 اثر در زمینه های اسلامی است که برخی از آن ها ده ها بار تجدید چاپ شده و بسیاری از آن ها نیز به زبان های مختلف ترجمه شده است. قرضاوی که خود را یک سلفی متجدد معرفی می کند، همچنین صدها اثر به صورت های مقاله، شعر، سخنرانی و تدریس از خود به جا گذاشته و تمام تلاش وی در این آثار، جمع بین محکمات شرعی با مقتضیات زمانه بوده است.
وی سفرهای متعددی به کشورهای مختلف جهان داشته و در صدها سمینار و همایش بین المللی شرکت کرده است. این دانشمند مسلمان، رئیس و عضو مجامع و مؤسسات مختلفی چون اتحادیه علمای مسلمان، مجمع فقهی انجمن اسلامی العالم در مکه، مجمع سلطنتی تحقیقات اسلامی اردن، مرکز مطالعات اسلامی آکسفورد، شورای دبیران دانشگاه اسلامی جهانی اسلام آباد، سازمان دعوت اسلامی خارطوم و هیأت نظارت شرعی بر تعدادی از بانک های اسلامی است.
وی حفظ قرآن را تا 10 سالگی تمام کرد. سپس وارد دانشگاه الازهر شد و در سال 1953م مدرک عالی دانشکده اصول دین و در 1954م مجوز تدریس در این دانشگاه را دریافت کرد. در سال 1960م مدرک کارشناسی ارشد مطالعات عالی علوم قرآن و سنت و در سال 1973م مدرک دکتری را با رتبه عالی از دانشکده اصول دین دریافت کرد.
وی پس از فراغت از تحصیل، به عنوان ناظر امور دینی اداره اوقاف و فرهنگ اسلامی الازهر مشغول به کار شد؛ آن گاه مدیریت دفتر امور دینی قطر را برعهده گرفت و به عنوان رئیس و موسس بخش مطالعات اسلامی در دانشکده تربیت و مدیر و موسس دانشکده شریعت و مطالعات اسلامی و نیز مدیر مرکز تحقیقات سنت و سیره به فعالیت های خود که تا امروز ادامه دارد، تداوم بخشید.
قرضاوی از عنفوان جوانی به عنوان خطیبی مسلمان و فعال در جنبش های اسلامی دعوت به آموزه های دینی را در صدر کارهای خود قرار داد و در این راه به علت سخنرانی ها و نوشته ها و اشعار و مقاله های تاثیرگذارش، بارها چه در دوره حکومت پادشاهی و چه در دوره حکومت جمهوری مصر، به زندان افتاد.
این اندیشمند مسلمان در جریان فعالیت های اسلامی و اجتماعی خود، ارتباط نزدیکی با جنبش «اخوان المسلمین» پیدا کرد و در کتاب های خود همواره از «سید قطب»، «حسن البنا»، «ابوالاعلا مودودی»، «ابن عبدالوهاب» و «رشید رضا» تمجید می کند. وی صاحب بیش از 80 اثر در زمینه های اسلامی است که برخی از آن ها ده ها بار تجدید چاپ شده و بسیاری از آن ها نیز به زبان های مختلف ترجمه شده است. قرضاوی که خود را یک سلفی متجدد معرفی می کند، همچنین صدها اثر به صورت های مقاله، شعر، سخنرانی و تدریس از خود به جا گذاشته و تمام تلاش وی در این آثار، جمع بین محکمات شرعی با مقتضیات زمانه بوده است.
وی سفرهای متعددی به کشورهای مختلف جهان داشته و در صدها سمینار و همایش بین المللی شرکت کرده است. این دانشمند مسلمان، رئیس و عضو مجامع و مؤسسات مختلفی چون اتحادیه علمای مسلمان، مجمع فقهی انجمن اسلامی العالم در مکه، مجمع سلطنتی تحقیقات اسلامی اردن، مرکز مطالعات اسلامی آکسفورد، شورای دبیران دانشگاه اسلامی جهانی اسلام آباد، سازمان دعوت اسلامی خارطوم و هیأت نظارت شرعی بر تعدادی از بانک های اسلامی است.
wikinoor: قرضاوی،_یوسف