قرضاب

لغت نامه دهخدا

قرضاب. [ ق ِ ] ( ع ص ) آنکه چیز خشک خورد. || کسی است که هرچه بیند بخواهد، و از این جهت دزد را گویند. ( اقرب الموارد ) ( اشتقاق ابن درید ). دزد. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || تیغ بران که استخوان بُرَد. || چیز اندک و حقیر. || آنکه هر چیز بیابد بخورد و چیزی نگذارد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || ( اِ ) شیر بیشه. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
قرضاب. [ ق ِ ] ( اِخ ) شمشیر مالک بن نویره. ( منتهی الارب ).
قرضاب. [ ق ِ ] ( اِخ ) ابن ثوبان. صاحب آبی است در راه مکه که بدو منسوب است. ( اشتقاق ابن درید ).

پیشنهاد کاربران

. الأسد الابیض قاطع ومکسّر العظام فیجعلها هشیماً.
. السیف قاطع العظم.
. . .
للأسد أکثر من ألفِ إسم.

بپرس