قربوت

لغت نامه دهخدا

قربوت. [ ق َ رَ ] ( معرب ، اِ ) قربوت السرج ؛ کوهه زین. ( منتهی الارب ). قربوس زین. سین را به تاء بدل کردند، و آن بر شیوه لهجه ای است که ناس را نات گویند. ج ،قرابیت. ( از اقرب الموارد ). و رجوع به قربوس شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس