قربان سلیمانی ( ۱۲۹۹ - ۳۰ دی ۱۳۸۶ ) بخشی و نوازنده دوتار و خواننده موسیقی محلی و از ترک های شمال خراسان بود.
حاج قربان در قوچان و در روستای علی آباد قوچان زاده شد. او زیر نظر پدرش کربلایی رمضان، که خود از دوتارنوازان مشهور شمال خراسان بود نواختن دوتار را آموخت. پس از مرگ پدرش از بخشی های شمال خراسان همچون خان محمد، عِوَض ( عیوض ) و غلامحسین تعلیم گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
حاج قربان در کودکی به همراه پدر روستای خود را به دلیل شغل پدر که آرایشگر ( سلمانی ) بود به قصد شهر ترک کرد و در روستای علی آباد ساکن شد. به همین دلیل است که نام خانوادگی او به دلیل شغل پدر «سلیمانی» نام گرفت. وی در سال ۱۳۴۵ به توصیهٔ یکی از متشرعین دست از موسیقی کشید. ولی در سال ۱۳۶۲ به توصیه روحانی دیگری دوباره نواختن را آغاز کرد.
حاج قربان در کنسرت هایی در ایران و خارج از ایران شرکت کرد و یک آلبوم از آثار او منتشر شد. وی همچنین به کشورهای بسیاری مانند پرو، هلند، تونس، ترکیه، بلژیک، انگلستان، سوئیس، کلمبیا، اکوادور، پاناما، فرانسه و چند شهر آمریکا نیز سفر کرد.
از جمله افتخارات وی می توان به کسب مقام اول جشنوارهٔ موسیقی لیون فرانسه و همچنین احراز مقام ستارهٔ جشنواره اوینیون فرانسه اشاره کرد. وی ده ها اجرای دوتارنوازی در کنسرت های موسیقی کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکا داشت.
حاج قربان در ایران هم مقام های برتر جشنوارهٔ موسیقی فجر ایران بین سال های ۶۹ تا ۷۱ را به دست آورد و دوازده دورهٔ متوالی داور ثابت جشنواره های موسیقی مقامی کشور بود. همچنین وی نشان درجهٔ دو فرهنگ و هنر را از محمد خاتمی رئیس جمهور وقت دریافت کرد.
او در آلبوم شب، سکوت، کویر با محمدرضا شجریان همکاری کرد.
حاج قربان در سال ۱۳۸۵ دوتار خود را به پسرش علیرضا سلیمانی هدیه داده با موسیقی وداع گفت. وی یک سال بعد درگذشت و در روستای علی آباد قوچان به خاک سپرده شد.
حاج قربان در قوچان و در روستای علی آباد قوچان زاده شد. او زیر نظر پدرش کربلایی رمضان، که خود از دوتارنوازان مشهور شمال خراسان بود نواختن دوتار را آموخت. پس از مرگ پدرش از بخشی های شمال خراسان همچون خان محمد، عِوَض ( عیوض ) و غلامحسین تعلیم گرفت.
... [مشاهده متن کامل]
حاج قربان در کودکی به همراه پدر روستای خود را به دلیل شغل پدر که آرایشگر ( سلمانی ) بود به قصد شهر ترک کرد و در روستای علی آباد ساکن شد. به همین دلیل است که نام خانوادگی او به دلیل شغل پدر «سلیمانی» نام گرفت. وی در سال ۱۳۴۵ به توصیهٔ یکی از متشرعین دست از موسیقی کشید. ولی در سال ۱۳۶۲ به توصیه روحانی دیگری دوباره نواختن را آغاز کرد.
حاج قربان در کنسرت هایی در ایران و خارج از ایران شرکت کرد و یک آلبوم از آثار او منتشر شد. وی همچنین به کشورهای بسیاری مانند پرو، هلند، تونس، ترکیه، بلژیک، انگلستان، سوئیس، کلمبیا، اکوادور، پاناما، فرانسه و چند شهر آمریکا نیز سفر کرد.
از جمله افتخارات وی می توان به کسب مقام اول جشنوارهٔ موسیقی لیون فرانسه و همچنین احراز مقام ستارهٔ جشنواره اوینیون فرانسه اشاره کرد. وی ده ها اجرای دوتارنوازی در کنسرت های موسیقی کشورهای اروپایی، آسیایی و آمریکا داشت.
حاج قربان در ایران هم مقام های برتر جشنوارهٔ موسیقی فجر ایران بین سال های ۶۹ تا ۷۱ را به دست آورد و دوازده دورهٔ متوالی داور ثابت جشنواره های موسیقی مقامی کشور بود. همچنین وی نشان درجهٔ دو فرهنگ و هنر را از محمد خاتمی رئیس جمهور وقت دریافت کرد.
او در آلبوم شب، سکوت، کویر با محمدرضا شجریان همکاری کرد.
حاج قربان در سال ۱۳۸۵ دوتار خود را به پسرش علیرضا سلیمانی هدیه داده با موسیقی وداع گفت. وی یک سال بعد درگذشت و در روستای علی آباد قوچان به خاک سپرده شد.
