قرارداد ۱۹۱۹

(یا: قرارداد وُثوقُ الدّوله) قراردادی که در ۱۱ ذیعقدۀ ۱۳۳۷ق/۹ اوت ۱۹۱۹ دولت انگلیس با همکاری وثوق الدوله، نخست وزیر وقت ، به ایران تحمیل کرد. براساس این قرارداد، دولت ایران برای اصلاح امور ارتش و دارایی ، از مستشاران انگلیسی استفاده می کرد. هزینۀ مستشاران از وام انگلستان به ایران تأمین می شد که در ازای پرداخت این وام، عواید گمرکات کشور به انگلستان می رسید. پس از امضای این قرارداد، انگلستان مبلغ دو میلیون لیره با بهرۀ ۷ درصد در اختیار وثوق الدوله قرار داد و هیئتی از مستشاران خود را نیز به ایران فرستاد. اما، در پی اعتراض جدی برخی ِ نمایندگان مجلس و روزنامه نگاران، ازجمله علی دشتی، و فشار افکار عمومی کشور و نیز مخالفت کشورهای رقیب انگلیس ، چون امریکا و فرانسه ، مجلس شورای ملی این قرارداد را تصویب نکرد.