قرائه فی الادله السلفیه

دانشنامه اسلامی

[ویکی نور] قرائة فی الأدلة السلفیة (المجموعة الأولی: النصوص الحدیثیة)، نوشته مروان خلیفات، کتابی است که به بررسی ادله مورد استناد جریان فکری سلفی پرداخته است. نویسنده با مد نظر داشتن تبلیغ گسترده سلفیان از یک سو و عدم دسترسی عموم مردم به منابع از سوی دیگر، سؤال اصلی کتاب را این گونه مطرح می کند: تفکر سلفیه بر چه ادله ای استوار است؟ وزان این ادله چگونه است؟ اولا این ادله صحیح هستند؟ ثانیا لازمه صحت آن ها، حتماً تابعیت محض از سلف است؟
این کتاب با محوریت قرار دادن نصوص حدیثی در 228 صفحه به این سؤالات پاسخ داده است.
کتاب پس از مقدمه ناشر و مؤلف، دارای مدخلی پیرامون معنا و تاریخچه مختصری از سلفیت است. پس از این مدخل کوتاه، متن اصلی کتاب در دو فصل تنظیم شده است و در پایان نیز قسمتی با عنوان «ملحق» نگاشته شده است. فصل اول با عنوان نصوص حدیثی دربردارنده هشت حدیث مورد استناد سلفیان است که نویسنده به بررسی تفصیلی و نقد هریک از آنها پرداخته است و فصل دوم در مورد حدیث حوض است. نویسنده به جهت اهمیت و تفصیل بیشتر نسبت به سایر روایات، این حدیث را در فصلی جداگانه تنقیح و تبیین نموده است. وی در قسمت «ملحق» به مرجعیت اهل بیت اشاره می کند.
نویسنده در مقدمه کتاب، به موج گسترده تبلیغی سلفیان اشاره می کند که سبب شده است انسان های دور از امکانات معرفتی، فریب این دعوت دروغین را بخورند و سپس تبدیل به تروریست با ادله شرعی شوند. نگارنده بازگشت به اسلام عاری از فرهنگ خشونت و ترور را یک امر مهم قلمداد می کند؛ ازاین رو لازم می داند که با ابزار علمی و تبلیغی به مغالطات سلفیان پاسخ داده شود. او کتاب خود را کوششی در همین راستا می داند. سؤال محوری کتاب حاضر او این است: ادله روایی که سلفیه در ترویج تفکرات خود از آن بهره می برند، کدام است؟ چه نقدهای علمی به این ادله وارد است؟.
مدخل کتاب، دارای دو محور است: معنای سلفیت و نگاهی کوتاه به تاریخ و آراء. او با استناد به کتب لغوی، سلف را در لغت، دال بر تقدم و سبق (از همین جهت متقدمین و امت گذشته را سلف می خوانند) می داند. وی در قسمت معنای اصطلاحی واژه مزبور، به این نتیجه می رسد که سلفیه روشی است در فهم اسلام از طریق تبعیت از فهم صحابه و تابعین و سلف صالح. نویسنده ریشه سلفیه را مکتب امام احمد بن حنبل می داند که پس از عصر وی ابن تیمیه به این روش سلفی، بیشتر دامن زد. شاگردان وی، آراء و افکار او را گسترش دادند، تااینکه در قرون اخیر، محمد بن عبدالوهاب دوباره آن را احیا نمود که امروزه به این نحله، وهابیت گفته می شود. این اسم را اولین مرتبه، برادر محمد بن عبدالوهاب، درباره او و طرف دارانش به کار برد.
دو ویژگی اصلی سلفیه عبارت است از:

پیشنهاد کاربران

بپرس