[ویکی فقه] قرائت فاقد سند یا یکی از ارکان سه گانه قرائت صحیح را قرائت شاذ گویند.
قرائت شاذ، یکی از قرائت های غیرصحیح است و برای آن تعریف هایی ارائه شده است که به بعضی از آن ها اشاره می کنیم:
← تعریف اول
برخی دیگر قرائت قرای سبعه را «متواتر» و سه قرائت دیگر را «آحاد» و باقیمانده را «شاذ» دانسته اند.
حکم
عده زیادی از محققان قرائت شاذ در نماز را جایز ندانسته اند.نخستین کسی که قرائت شاذ را استقصا کرد و از قرائت صحیح جدا ساخت، ابوالفضل محمد بن جعفر خزاعی بود که در اواخر سده دوم می زیست.از قرائت شاذ، به قرائت ضعیف و متروک نیز تعبیر شده است.
قرائت شاذ، یکی از قرائت های غیرصحیح است و برای آن تعریف هایی ارائه شده است که به بعضی از آن ها اشاره می کنیم:
← تعریف اول
برخی دیگر قرائت قرای سبعه را «متواتر» و سه قرائت دیگر را «آحاد» و باقیمانده را «شاذ» دانسته اند.
حکم
عده زیادی از محققان قرائت شاذ در نماز را جایز ندانسته اند.نخستین کسی که قرائت شاذ را استقصا کرد و از قرائت صحیح جدا ساخت، ابوالفضل محمد بن جعفر خزاعی بود که در اواخر سده دوم می زیست.از قرائت شاذ، به قرائت ضعیف و متروک نیز تعبیر شده است.
wikifeqh: قرائت_شاذ