قذوف. [ق َ ] ( ع ص ) نیک دوردست. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || دوراندازنده مردم. گویند: بلد قذوف ؛ شهری که جهت دوری خود دور اندازد مردم را. دوراندازنده ٔمردم. گویند: نوی قذوف و تیه قذوف. ( منتهی الارب ).
