قذمه

لغت نامه دهخدا

( قذمة ) قذمة. [ ق ُ م َ ] ( ع مص ) فروخوردن آب. ( از منتهی الارب ). گویند: قذم قُذمَة؛ فروخورد آب را. ( منتهی الارب ). || ( اِ )جرعة. ( ناظم الاطباء ). جرعةالماء. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس