قذال

لغت نامه دهخدا

قذال. [ ق َ ] ( ع اِ ) پس سر. بناگوش. هو مابین نقرةالقفاء الی الاذن. ( اقرب الموارد ). ج ، اَقذِلَة. || بستنگاه افسار اسب در پس پیشانی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). ج ، قُذُل و اَقذِلَة.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱ - پس سر ۲ - بنا گوش ۳ - بستنگاه افسار اسب جمع : قذل اقذله .

فرهنگ معین

(قَ ) [ ع . ] (اِ. ) ۱ - پس سر. ۲ - بناگوش .

فرهنگ عمید

پس سر، پشت گردن میان دو گوش.

پیشنهاد کاربران

بپرس