قذاء

لغت نامه دهخدا

قذاء. [ ق ِ ] ( ع مص ) مقاذاة. پاداش دادن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). گویند: قاذتیه مقاذاتاً وقذاء؛ پاداش دادم آن را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران

بپرس