قدیس نگاری

قدیس نگاری یا سِپَنت نگاری ( به انگلیسی: Hagiography ) ( از دو واژهٔ یونانی ( ἅγιος ) hagios به معنی مقدس، سپنت و ( γραφία ) graphia به معنی نگاشتن، نوشتن ) به بخشی از ادبیات گفته می شود که به زندگی و بزرگداشت قدیسان مسیحی می پردازد. این ادبیات اعمال شهدای مسیحی را مانند محاکمه و مرگ آن ها و همچنین زندگی نامهٔ راهبه ها، راهبان و اسقف های مقدس و معجزات مربط به کلیساها، صومعه ها و بقایای قدیسان می نگارد. [ ۱]
آغاز این ادبیات را می توان به سده ۲ پس از میلاد مسیح نسبت داد. در سده های میانه نیز رسم بر این بود که این ادبیات و شرح زندگی قدیسان را در صومعه ها با صدای بلند می خواندند. شاید مهم ترین مجموعه از این متون را بتوان Legenda aurea ( افسانهٔ طلایی: Golden Legend ) دانست که در سده ۱۳ میلادی توسط Jacobus da Varagine نوشته شد. سپنتانگاری مدرن از سده ۱۷ میلادی توسط جان بولاند ( Jean Bolland ) آغاز شد و پیروان این سبک را بولندیست می گویند. [ ۲]