لغت نامه دهخدا
قدقد.[ ق ِ ق ِ ] ( اِخ ) کوهی نزدیک مکه. ( معجم البلدان ).
قدقد. [ ق ُ ق ُ ] ( اِ صوت ) قدقدقدا. حکایت صوت و آواز مرغ خانگی. حکایت صدای ماکیان خاصه گاه تخم نهادن.
فرهنگ فارسی
کوهی نزدیک مکه
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
گویش مازنی
مترادف ها
قدقد، ادم احمق و رذل
پیشنهاد کاربران
قدقدیدن.
نادرست نویسی واژه " غدغد " پارسی ، پس از چیرگی تازیان و ترکان آلتایی بسیاری از آواها و واژگان پارسی ریخت ترکی و تازی بخود گرفتند ، مانند :
اواو = عوعو
غرغر = قرقر
غرتی = قرتی
غرمج ، گدک = قورمه
ژگال = زغال
گبه = جبه
و. . . .
اواو = عوعو
غرغر = قرقر
غرتی = قرتی
غرمج ، گدک = قورمه
ژگال = زغال
گبه = جبه
و. . . .