قدسی هروی. [ ق ُ ی ِ هَِ رَ ] ( اِخ ) ( مولانا... ) هروی است و شیرین گفتار و شیرین کردار است ، و مرض لقوه دارد، و از این جهت آب بسیار بی اختیار از دهان او روان است و قطره قطره از آن چکان ، و در این بیت گفته : با وجود چنین دهن که مراست شعر گویم که آب از آن بچکد.
( ازمجالس النفایس چ بانک ملی ص 190 ).
این مطلع هم از او است : ای که منعم میکنی از دیدن آن گل عذار حالت دل را نمیدانی مرا معذور دار.