قحیط

لغت نامه دهخدا

قحیط. [ ق َ ] ( ع ص ) نیک خشک و سخت : عام قحیط؛ سال نیک خشک و سخت. ضرب قحیط؛ زدن سخت. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس