قحط اندیشیدن: به فکر قحطی و خشکسالی بودن و کالا گران دادن
( ( تو ای نحس! از پس میزان از آن جز قحط نندیشی
که عالم قَحْط بر گیرد چو کیوان گشت میزانی ) )
( تازیانه های سلوک، نقد و تحلیل قصاید سنائی، دکتر شفیعی کدکنی، زمستان ۱۳۸۳، ص 274. )
( ( تو ای نحس! از پس میزان از آن جز قحط نندیشی
که عالم قَحْط بر گیرد چو کیوان گشت میزانی ) )
( تازیانه های سلوک، نقد و تحلیل قصاید سنائی، دکتر شفیعی کدکنی، زمستان ۱۳۸۳، ص 274. )