قثول

لغت نامه دهخدا

قثول. [ ق ِ وَل ل ] ( ع ص ، اِ ) مرد فرومانده سست فروهشته گوشت. || گنگلاج. || خوشه ستبر خرمابن. || پاره بزرگ از گوشت و از استخوان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس