قثمه

لغت نامه دهخدا

( قثمة ) قثمة. [ ق ُ م َ ] ( ع مص ) پلیدی آلوده شدن. قَثَم. ( منتهی الارب ). || خاکسترگون شدن. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِمص ) خاکسترگونی. ( منتهی الارب ). الغبرة من الالوان. ( اقرب الموارد ). || پلیدی و پیخال آلودگی. ( منتهی الارب ). اللطخ بالجعر. ( اقرب الموارد ). رجوع به قثم شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس