قتود

لغت نامه دهخدا

قتود. [ ق ُ ] ( ع اِ ) ج ِ قتاد. ( منتهی الارب ). || ج ِ قَتَد. چوب پالان. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ).

قتود. [ ق ُ ] ( اِخ ) نام کوهی است. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس