قتل های باغ کاخ سفید در حوالی روستای تولسهانت دارسی، اسکس، انگلیس، در شب ۶ تا ۷ اوت ۱۹۸۵ اتفاق افتاد. نویل و جون بامبر به همراه دختر خوانده شان شیلا کافل و پسران دوقلوی شش ساله شیلا، دانیل و نیکلاس کافل در داخل خانه باغ خود مورد اصابت گلوله قرار گرفتند و کشته شدند. تنها عضو بازمانده از خانواده جون و نویل، پسر خوانده آنها جرمی بامبر ۲۴ ساله بود، که گفت در زمان تیراندازی چند مایل دورتر از خانه بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
در ابتدا پلیس بر این باور بود که شیلا که به اسکیزوفرنی مبتلا شده بود، شلیک کرده و سپس اسلحه را به سمت خود چرخانده است. اما هفته ها پس از قتل، دوست دختر سابق جرمی بامبر به پلیس گفت که او خود را دخیل کرده است. دادستان استدلال کرد که بامبر با انگیزه ارثیه زیاد، با تفنگ نیمه اتوماتیک پدرش به خانواده شلیک کرده، سپس اسلحه را در دستان خواهر نامتعادل خود قرار داده تا به نظر برسد مانند یک قتل - خودکشی بوده است. به گفته دادستانی یک صدا خفه کن روی اسلحه بود و خیلی طول می کشید تا انگشتان شیلا به ماشه برسند تا به خود شلیک کند. بامبر در اکتبر ۱۹۸۶ به اتهام پنج فقره قتل با صدور رأی اکثریت ۱۰–۲ نفر به حداقل ۲۵ سال محکوم شد و در سال ۱۹۹۴ خبر داد که هرگز آزاد نخواهد شد. دادگاه تجدیدنظر این حکم را در سال ۲۰۰۲ تأیید کرد.
بامبر در تمام مدت نسبت به بی گناهی خود معترض بود، اگرچه خانواده بزرگ وی همچنان به گناهکار بودن وی معتقد بودند. بین سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۱۲، وکلای وی چندین درخواست ناموفق را به کمیسیون بررسی پرونده های جنایی ارائه دادند. آنها استدلال کردند که ممکن است در هنگام قتل ها از صدا خفه کننده استفاده نشده باشد، ممکن است صحنه جنایت دست خورده و بعداً بازسازی شده باشد، و عکس های صحنه جنایت هفته ها پس از قتل ها گرفته شده و زمان مرگ شیلا به اشتباه محاسبه شده است.
یک مسئله اساسی این بود که آیا بامبر آن شب تماسی از پدرش دریافت کرده بود که می گوید شیلا با اسلحه «عصبانی شده» است؟ بامبر گفت که این کار را کرد، او به پلیس هشدار داد و شیلا آخرین گلوله را شلیک کرد در حالی که او و مأموران بیرون از خانه ایستاده بودند. این تبدیل به یک علامت اصلی در پرونده دادستانی شد که پدر چنین تماسی نداشته و تنها دلیلی که بامبر در این باره دروغ گفته - در واقع، تنها راهی که می توانست در هنگام تیراندازی به پلیس اطلاع دهد - این است که او خودش قاتل بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
در ابتدا پلیس بر این باور بود که شیلا که به اسکیزوفرنی مبتلا شده بود، شلیک کرده و سپس اسلحه را به سمت خود چرخانده است. اما هفته ها پس از قتل، دوست دختر سابق جرمی بامبر به پلیس گفت که او خود را دخیل کرده است. دادستان استدلال کرد که بامبر با انگیزه ارثیه زیاد، با تفنگ نیمه اتوماتیک پدرش به خانواده شلیک کرده، سپس اسلحه را در دستان خواهر نامتعادل خود قرار داده تا به نظر برسد مانند یک قتل - خودکشی بوده است. به گفته دادستانی یک صدا خفه کن روی اسلحه بود و خیلی طول می کشید تا انگشتان شیلا به ماشه برسند تا به خود شلیک کند. بامبر در اکتبر ۱۹۸۶ به اتهام پنج فقره قتل با صدور رأی اکثریت ۱۰–۲ نفر به حداقل ۲۵ سال محکوم شد و در سال ۱۹۹۴ خبر داد که هرگز آزاد نخواهد شد. دادگاه تجدیدنظر این حکم را در سال ۲۰۰۲ تأیید کرد.
بامبر در تمام مدت نسبت به بی گناهی خود معترض بود، اگرچه خانواده بزرگ وی همچنان به گناهکار بودن وی معتقد بودند. بین سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۱۲، وکلای وی چندین درخواست ناموفق را به کمیسیون بررسی پرونده های جنایی ارائه دادند. آنها استدلال کردند که ممکن است در هنگام قتل ها از صدا خفه کننده استفاده نشده باشد، ممکن است صحنه جنایت دست خورده و بعداً بازسازی شده باشد، و عکس های صحنه جنایت هفته ها پس از قتل ها گرفته شده و زمان مرگ شیلا به اشتباه محاسبه شده است.
یک مسئله اساسی این بود که آیا بامبر آن شب تماسی از پدرش دریافت کرده بود که می گوید شیلا با اسلحه «عصبانی شده» است؟ بامبر گفت که این کار را کرد، او به پلیس هشدار داد و شیلا آخرین گلوله را شلیک کرد در حالی که او و مأموران بیرون از خانه ایستاده بودند. این تبدیل به یک علامت اصلی در پرونده دادستانی شد که پدر چنین تماسی نداشته و تنها دلیلی که بامبر در این باره دروغ گفته - در واقع، تنها راهی که می توانست در هنگام تیراندازی به پلیس اطلاع دهد - این است که او خودش قاتل بوده است.
