قتعه

لغت نامه دهخدا

( قتعة ) قتعة. [ ق َ ت َ ع َ ] ( ع اِ ) یکی قتع ( کرمک سرخ چوبخوار ). ( منتهی الارب ) || دیوچه ای است. ( منتهی الارب ). || ( ص ) خوار و حقیر. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس