قبیله بنی حارث بن کعب

[ویکی فقه] بنی حارث بن کعب، قبیله عرب قحطانی یمانی از دودمان حارث بن کعب بن عمرو بن عُلَه بن جَلد بن مالک (مَذحِج) که نسب آنان به نیای بزرگشان یَعرب بن قحطان می رسد.
از نام این قبیله، گاه به صورت بَلحارث یاد می شود.
دین شعیب
حارث بن کعب را از «معمَّرین» دانسته اند و در فصاحت نام بردار بوده است. وی در ۱۶۰سالگی در جمع فرزندانش، ضمن بیان خصلت های انسانی خویش و وصایای خردمندانه اخلاقی و الهی به آنان، خود را از چند تن عرب دانسته است که بر دین شُعیب پیامبر (علیه السلام) باقی بوده اند.
ریاست قبایل
از میان تیره های فراوان قبیله بزرگ مالک بن اُدَد، بنی حارث حکومت و ریاست را به دست داشت.به نوشته برخی، نیاکان بنی حارث، بنی مذحج، پس از ویرانی سد مَارِب این منطقه را ترک گفتند و به شهر نجران، در میان حجاز و یمن، رفتند و پس از نبرد با اَزْد، قبیله دیگر قحطانی، که پیش از آن در آن جا سکونت گزیده بودند، بر این ناحیه استیلا یافتند و تا ظهور اسلام ریاست آن جا را در اختیار داشتند.با این حال، برخی نسب بنی حارث را به ازد می رسانند. به عقیده آنان، بنی حارث پس از غلبه بر ازد و به دست گرفتن ریاست، نسب آنان را یافته اند.
جمرات عرب
...