قبیله بنى اسد

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
نام طایفه ای که نزدیک کربلا ساکن بودند و فردای عاشورا، پس از رفتن سپاه عمر سعد، عده ای از آنان برای دفن اجساد مطهر شهدای اهل بیت علیهم السلام به کربلا آمدند.
و چون اجساد را نمی شناختند، متحیر بودند. در آن هنگام، حضرت سجاد علیه السلام آمد و پیکر اهل بیت و اصحاب را یک به یک به آنان شناساند و آنان در دفن شهدا، حضرت را یاری کردند و برای خویش، افتخار آفریدند.
در «دایرة المعارف تشیع » آمده است: «بنی اسد، نام تیره ای از قبایل عرب از فرزندان اسد بن خزیمه بن مدرکه... این قبیله توفیق و افتخار دفن پیکر مطهر حضرت سیدالشهداء و انصار آن حضرت را پس از واقعه کربلا در سال 61 ق. داشتند.
جمعی از اصحاب، علما، شعرا و زعمای امامیه از این قبیله برخاسته اند. برخی از همسران پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله نیز از همین قبیله بوده اند. این قبیله در سال 19 هجری از بلاد حجاز به عراق رفته، در کوفه و غاضریه از نواحی کربلا سکونت کردند. از قبایل سلحشور عرب محسوب می گردند.
هنگام بنای کوفه، این قبیله محله خاصی را در جنوب مسجد کوفه به خویش اختصاص دادند. در سال 36 هجری در جنگ جمل، با علی علیه السلام بیعت کردند و در کنار آن حضرت جنگیدند. در قیام عاشورا در سال 61 به سه دسته تقسیم شدند: موافق با حضرت و مخالف و بی طرف.
حبیب بن مظاهر، انس بن حرث، مسلم بن عوسجه، قیس بن مسهر، موقع بن ثمامه و عمرو بن خالد صیداوی از سران موافق بودند و حرملة بن کاهل اسدی، قاتل طفل شیرخوار از سران مخالف بود.
گروهی از دسته سوم (بی طرفها) پس از شهادت حسین، زنانشان بر میدان جنگ گذر کرده و اجساد را دیدند و تحت تاثیر قرار گرفتند و به سرزمین خود رفته، مردان را جهت دفن اجساد خبر کردند.