قبیعه. [ ق َ ع َ ] ( ع اِ ) بند شمشیر و کارد. || آنچه که بر سر قبضه باشد از سیم یا از آهن. || یا آنچه زیرهر دو شارب قبضه است. || سوراخ بینی خوک.یا آن قبیعه کسکینه است. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).
