قبیط

لغت نامه دهخدا

قبیط. [ ق ُب ْ ب َ ] ( معرب ،اِ ) شکرینه و آن حلوائی است. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). قُبّاط. قُبَّیْطی ̍. قُبَیْطاء. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). قبیته و قبیده. رجوع به قبیته و قبیده شود.
رجوع به قباط و قبیطی و قبیطاء شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس