قبیده

لغت نامه دهخدا

قبیده. [ ق ُ ب َ دَ / دِ ] ( اِ ) نام حلوائی است. قبیطه معرب آن است. ( آنندراج ) :
تا سرین از فرق ، نعمت خانه انگیز بین
لب قبیده بوسه شفتالو وپستان همچو نار.
ملافوقی یزدی ( از آنندراج ).
رجوع به قبیته و قبیطاء شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس