قبیده. [ ق ُ ب َ دَ / دِ ] ( اِ ) نام حلوائی است. قبیطه معرب آن است. ( آنندراج ) : تا سرین از فرق ، نعمت خانه انگیز بین لب قبیده بوسه شفتالو وپستان همچو نار.ملافوقی یزدی ( از آنندراج ).رجوع به قبیته و قبیطاء شود.