قبةالصخره ( به عربی: قبةالصخرة المشرفة ) یکی از قدیمی ترین و مهم ترین آثار معماری اسلامی بعد از مسجدالاقصی در بیت المقدس است که در سال ۶۹۱ میلادی به دستور عبدالملک بن مروان، خلیفهٔ اموی بنا گردید.
قبةالصخره نزد مسلمانان مقدس است. همچنین یکی از قدیمی ترین نمونه های مهم هنر معماری تمدن اسلامی محسوب می شود. عامه گمان می کنند که مسجدالاقصی همان قبةالصخره است. سوالات بی پاسخ بسیاری دربارهٔ این بنا وجود دارد؛ برای مثال، اساساً مشخص نیست هدف از ساخت آن چه بوده و چه کاربردی ( مثلاً، مسجد نبوده ) داشته است. همچنین، مشخص نیست چرا این مکان برای ساخت آن انتخاب شده است. یکی از نظریاتی که مطرح شده، این است که با هدف بالا بردن جایگاه دینی بیت المقدس و پایین آوردن اهمیت کعبه بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
قبةالصخره از جانب دیگری هم دارای اهمیت است؛ کتیبه های قرآنی که بر روی این بنا حک شده اند، قدیمی ترین متون باقی مانده از قرآن هستند که می توان به طور دقیق تاریخشان را مشخص کرد. این کتیبه ها همچنین تفاوت های اندکی با قرآنی که امروزه چاپ می شود دارند.
صخرهٔ مقدس که در زیر این گنبد قرار دارد، سنگی است که برای ادیان اسلام، مسیحیت و یهودیت مورد احترام است. در روایات اسلامی آمده است که در شب معراج محمّد بن عبدالله پیغمبر اسلام از روی این صخره سوار بر بُراق شد و به معراج رفت. در سفرنامهٔ ناصرخسرو ادعا شده است که به هنگام ورود محمّد به مسجد، صخرهٔ مقدس پیش پایش از زمین بلند شد و پس از عروجش، آن سنگ دیگر روی زمین برنگشت.
طول صخره از شمال به جنوب ۶/۱۷ متر و عرض آن از مشرق به مغرب چهارده متر و ارتفاع آن یک تا دو متر است.
گنبد طلایی قبه درست بر روی صخره قرار گرفته است. در صحن صخره، هشت چاه وجود دارد.
بنای قبه که بر روی این صخره واقع شده، مابین سال های ۶۹۱ – ۶۹۲ میلادی به دستور خلیفهٔ اموی عبدالملک بن مروان ساخته شده است. وی برای اینکه بتواند هزینه و مخارج این عمارت را تأمین نماید، دستور داد تا خراج و مالیات هفت سال سرزمین مصر را به این کار اختصاص دهند. قبهٔ المشرفه در بالاترین نقطهٔ بنا قرار دارد.
قبه الشریفه در مرکز شکل عدد ۸ واقع و طول ضلع آن ۲۰٬۵۹ متر و ارتفاعش ۹٬۵۰ متر می باشد.
گنبد طلایی قبه تقریباً در میانهٔ حرم شریف واقع گردیده، سه متر و نیم از کف و صحن حرم شریف بلندتر است و با هشت پلکان از چهار طرف به صحن حرم مربوط می شود، این پلکان ها را در اصطلاح موازین می نامند. طول بعضی از این پلکان ها زیاد بوده و با محاذات ستون ها و طاق هایی بر روی آن ها، منظرهٔ دروازه هایی را پیدا می کند که در اطراف سکو دیده می شود. به نحوی که شخص از پایین احساس می کند که از دروازهٔ بزرگی باید وارد مسجد شود. در جستجوی علت احداث این سکو چنین به نظر می رسد که برای حفظ حالت طبیعی صخره مقدس که قلهٔ کوه بوده و برای تبدیل شیب تند اطراف آن به یک سطح مسطح و صاف بنا گردیده است.
قبةالصخره نزد مسلمانان مقدس است. همچنین یکی از قدیمی ترین نمونه های مهم هنر معماری تمدن اسلامی محسوب می شود. عامه گمان می کنند که مسجدالاقصی همان قبةالصخره است. سوالات بی پاسخ بسیاری دربارهٔ این بنا وجود دارد؛ برای مثال، اساساً مشخص نیست هدف از ساخت آن چه بوده و چه کاربردی ( مثلاً، مسجد نبوده ) داشته است. همچنین، مشخص نیست چرا این مکان برای ساخت آن انتخاب شده است. یکی از نظریاتی که مطرح شده، این است که با هدف بالا بردن جایگاه دینی بیت المقدس و پایین آوردن اهمیت کعبه بوده است.
... [مشاهده متن کامل]
قبةالصخره از جانب دیگری هم دارای اهمیت است؛ کتیبه های قرآنی که بر روی این بنا حک شده اند، قدیمی ترین متون باقی مانده از قرآن هستند که می توان به طور دقیق تاریخشان را مشخص کرد. این کتیبه ها همچنین تفاوت های اندکی با قرآنی که امروزه چاپ می شود دارند.
صخرهٔ مقدس که در زیر این گنبد قرار دارد، سنگی است که برای ادیان اسلام، مسیحیت و یهودیت مورد احترام است. در روایات اسلامی آمده است که در شب معراج محمّد بن عبدالله پیغمبر اسلام از روی این صخره سوار بر بُراق شد و به معراج رفت. در سفرنامهٔ ناصرخسرو ادعا شده است که به هنگام ورود محمّد به مسجد، صخرهٔ مقدس پیش پایش از زمین بلند شد و پس از عروجش، آن سنگ دیگر روی زمین برنگشت.
طول صخره از شمال به جنوب ۶/۱۷ متر و عرض آن از مشرق به مغرب چهارده متر و ارتفاع آن یک تا دو متر است.
گنبد طلایی قبه درست بر روی صخره قرار گرفته است. در صحن صخره، هشت چاه وجود دارد.
بنای قبه که بر روی این صخره واقع شده، مابین سال های ۶۹۱ – ۶۹۲ میلادی به دستور خلیفهٔ اموی عبدالملک بن مروان ساخته شده است. وی برای اینکه بتواند هزینه و مخارج این عمارت را تأمین نماید، دستور داد تا خراج و مالیات هفت سال سرزمین مصر را به این کار اختصاص دهند. قبهٔ المشرفه در بالاترین نقطهٔ بنا قرار دارد.
قبه الشریفه در مرکز شکل عدد ۸ واقع و طول ضلع آن ۲۰٬۵۹ متر و ارتفاعش ۹٬۵۰ متر می باشد.
گنبد طلایی قبه تقریباً در میانهٔ حرم شریف واقع گردیده، سه متر و نیم از کف و صحن حرم شریف بلندتر است و با هشت پلکان از چهار طرف به صحن حرم مربوط می شود، این پلکان ها را در اصطلاح موازین می نامند. طول بعضی از این پلکان ها زیاد بوده و با محاذات ستون ها و طاق هایی بر روی آن ها، منظرهٔ دروازه هایی را پیدا می کند که در اطراف سکو دیده می شود. به نحوی که شخص از پایین احساس می کند که از دروازهٔ بزرگی باید وارد مسجد شود. در جستجوی علت احداث این سکو چنین به نظر می رسد که برای حفظ حالت طبیعی صخره مقدس که قلهٔ کوه بوده و برای تبدیل شیب تند اطراف آن به یک سطح مسطح و صاف بنا گردیده است.
