معنی انگلیسی:
benefactor, patron
لغت نامه دهخدا
قبله گاه. [ ق ِ ل َ / ل ِ ] ( اِ مرکب ) مکان قبله. جای قبله. ( آنندراج ). || هرجائی که وقت پرستش یزدان بدان روی آورند. || از القاب پدر و کسی که قایم مقام وی باشد. ( ناظم الاطباء ). فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - مکان قبله جای قبله ۲ - هر جا که وقت پرستش خدا بدان روی آورند ۳ - عنوانی است احترام آمیز در خطاب به پدر و بزرگان . یا قبله گاه حاجت . کسی که حاجت مردم را بر آورد قبله حاجت . یا قبله گاه مجوس . آتش . فرهنگ معین
( ~ . ) [ ع - فا. ] (اِمر. ) ۱ - مکان قبله ، جای قبله . ۲ - هر جا که وقت پرستش خدا بدان روی آورند. ۳ - عنوانی است احترام آمیز در خطاب به پدر و بزرگان . فرهنگ عمید
۱. جایی که در نماز به آن رو می کنند، مکان قبله، جای قبله.
۲. [منسوخ، مجاز] پناهگاه. 