قبله گاه حاجت. [ ق ِ ل َ / ل ِ هَِ ج َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آنکه حاجت ها برآورد. آنکه در خواستن نیازها بدو روی آورند : چون قبله گاه حاجت عالم همین در است صائب چرا گدای در دل نمیشوی.
صائب ( از آنندراج ).
فرهنگ فارسی
آنکه حاجت ها بر آورد آنکه در خواستن نیاز ها بدو روی آورند .
