قبله حاجت. [ ق ِ ل َ / ل ِ ی ِ ج َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) قبله حاجات. آنکه حاجتمندان بدو روی آورند و قضای حاجت خود از او خواهند : خسروان قبله حاجات جهانند ولی سببش بندگی حضرت درویشان است.
حافظ.
فرهنگ فارسی
قبله حاجات آنکه حاجتمندان بدو روی آورند و قضای حاجت خود را از او خواهند .
