قبصاء. [ ق َ ] ( ع ص ) تأنیث اقبص. بزرگ سر. || درازسر. || گردسر: هامة قبصاء؛ تارک کلان گرد و بلند برآمده. || آنکه از پیش یا بر موضع پاشنه خاک پاشد در رفتار. ( منتهی الارب ).
