قبر امام حسین علیه السلام

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
اولین بار بنی اسد پس از دفن اجساد شهدا و پیکر سیدالشهدا، علامتی بر قبر نهادند. از این که توابین در سالهای 63 یا 64 بر سر قبر امام حسین علیه السلام می آمدند، می فهمیم که آن هنگام، آشنا و شناخته شده بوده است. بنا به تشویق اولیاء دین، مدفن آن حضرت از همان آغاز، مورد زیارت شیعه قرار گرفت، چه پنهانی و چه آشکار.
در زمان بنی امیه، قبه ای بر قبر شریف ساخته شد و تا زمان هارون الرشید باقی بود. وی قبر را خراب و محل آن را صاف کرد و درخت سدری را که (به نشانه قبر) در آنجا بود، قطع کرد.
بار دیگر در زمان مامون ساخته شد. سپس در سال 236 و 237 هجری به دستور متوکل عباسی، قبر و خانه های اطراف آن خراب شد و به جای آن زراعت کردند و مانع رفت و آمد مردم شدند. باز هم در سال 247 به دستور متوکل قبر را خراب کردند و چندین نوبت دیگر این تخریب انجام گرفت.
بنای فعلی مرقد و حرم سیدالشهدا به قرن هشتم هجری برمی گردد. البته بارها مرمت ها و اضافاتی انجام گرفته است. در سال 1216 هجری وهابیها با سپاهی از منطقه نجد حمله کرده و حرم حسینی را غارت و تخریب کردند و اسب ها را در صحن مطهر بستند.
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.