قَبّانی، احمد اَبوخَلیل (دمشق ۱۸۴۱ـ همان جا ۱۹۰۲)
نمایش نامه نویس و بازیگر سوری. به تشویق صبحی پاشا و مدحت پاشا، والیان دمشق، به حرفۀ نمایش روی آورد. شیوخ مذهبی نمایش هایش را کفرآلود دانستند و سلطان عبدالحمید عثمانی تئاتر او را تعطیل کرد (۱۸۸۴). پس از آن به دعوت خدیو مصر برای اجرای نمایش به اسکندریه و قاهره رفت. او پدر اُپِرِت و ملودرام عربی است. نمایش های او غالباً اقتباس از نویسندگان عرب و کلاسیک های اروپایی، چون کُرنی، راسین، ولتر و ویکتور هوگو است. وی از پیش گامان استفاده از فرهنگ توده و میراث تاریخی عربی در آثار نمایشی است و شخصاً طراحی لباس، خوانندگی، و رقصندگی می کرد و کلام نمایشی را برای گروه خود به نظم درمی آورد. شایع است که رقبایش مردم را به آتش زدن سالن تئاتر جدیدش در قاهره (۱۹۰۰) برانگیختند و گروه او به ناچار پراکنده شد.
نمایش نامه نویس و بازیگر سوری. به تشویق صبحی پاشا و مدحت پاشا، والیان دمشق، به حرفۀ نمایش روی آورد. شیوخ مذهبی نمایش هایش را کفرآلود دانستند و سلطان عبدالحمید عثمانی تئاتر او را تعطیل کرد (۱۸۸۴). پس از آن به دعوت خدیو مصر برای اجرای نمایش به اسکندریه و قاهره رفت. او پدر اُپِرِت و ملودرام عربی است. نمایش های او غالباً اقتباس از نویسندگان عرب و کلاسیک های اروپایی، چون کُرنی، راسین، ولتر و ویکتور هوگو است. وی از پیش گامان استفاده از فرهنگ توده و میراث تاریخی عربی در آثار نمایشی است و شخصاً طراحی لباس، خوانندگی، و رقصندگی می کرد و کلام نمایشی را برای گروه خود به نظم درمی آورد. شایع است که رقبایش مردم را به آتش زدن سالن تئاتر جدیدش در قاهره (۱۹۰۰) برانگیختند و گروه او به ناچار پراکنده شد.