قباط

لغت نامه دهخدا

قباط. [ ق ُب ْ با ] ( معرب ، اِ ) شکرینه. قبیطی. قبیطاء. قبیط. حلوای معروف است که ناطف نامند. معرب کبیده. رجوع به قبیط و قبیطی و قبیطاء و قبیطه و قبیته و قبیده شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس